Page 93 - E-Podręcznik. Szkolni Przyjaciele. Klasa 1. Część. 1
P. 93
I zabawnie szczerzy kły,
Choć nie bywa nigdy zły.
Gdy psu kość dam – pies ją ssie,
Bo to są zwyczaje psie.
Gdy pisałem wierszyk ten,
Pies u nóg mych zapadł w sen,
Potem wstał, wyprężył grzbiet,
Żebym z nim na spacer szedł.
Szliśmy razem – ja i on,
Pies postraszył stado wron,
Potem biegł zwyczajem psim,
A ja biegłem razem z nim.
On ujadał. A ja nie.
Pies i tak rozumie mnie,
Pies rozumie, bo ja wiem,
Jak rozmawiać trzeba z psem.
Dobre rady
Pies nie służy do zabawy!
Nie ciągnij psa za ogon
ani na niego nie nadeptuj!
Zanim pogłaszczesz psa,
zapytaj o pozwolenie jego pana!
Kiedy pies je, nie przeszkadzaj mu!
Na spacer – tylko na smyczy!
93
