Rodzicom i nauczycielom zależy, aby dzieci lubiły naukę i szkołę. Wiedzą, że może się to przełożyć nie tylko na dobre oceny, ale przede wszystkim na wszechstronny rozwój ucznia. Każdy pedagog, któremu zależy na tym, by uczeń rozwijał się, przyswajał bez problemu omawiany materiał i zdobywał różne umiejętności, będzie starał się też dbać o pozytywną relację dziecka ze szkołą i nauką. Warto również pamiętać, że każdy rodzic ma wpływ na to, czy jego dziecko będzie chciało się uczyć.
Pamiętasz swoich ulubionych nauczycieli i swoją szkołę?
Można zadać sobie pytanie, za co lubiliśmy swoją szkołę i niektórych nauczycieli. Zapewne nasze oczekiwania, ludzi dorosłych, aż tak się nie różnią od tych, które reprezentuje współczesna młodzież. Na co zwracaliśmy uwagę, jeśli chodzi o szkołę? Myślę, że jej otoczenie, fakt, czy obok niej znajdował się choćby skrawek zieleni, mały, zadbany ogród. Ważny też był jej schludny wygląd, czytelne, estetyczne gazetki i klasa, w której widniały elementy związane z przedmiotem, którego nauczał pedagog, będący naszym wychowawcą. Chyba każdy, kto był wtedy dyżurnym, czuł dumę z tego faktu, mając świadomość, ile ważnych obowiązków na nim spoczywa. Gazetki, a w nich najwyżej ocenione prace plastyczne lub literackie uczniów również były czymś wyjątkowym dla każdego nagrodzonego ucznia.
Czytaj także: Czy rodzice mogą odmówić zdiagnozowania dziecka, u którego pedagodzy podejrzewają niepełnosprawność lub zaburzenie?
Lubiliśmy nauczycieli kompetentnych, kulturalnych, z poczuciem humoru i z pasją. Takich, którzy mówili o swoich oczekiwaniach, byli konsekwentni i sprawiedliwi. Tych, którzy wprowadzali zrozumiałe zasady w relacji nauczyciel – uczeń; którzy starali się urozmaicać swoje lekcje, stosowali różne metody i formy pracy. Doceniali aktywność i kreatywność swoich uczniów.
Rodzicu, rozmawiaj z dzieckiem także o szkole…
Jak zwykle rozmowa jest najlepsza na wszystko. Mówmy o roli szkoły, nauki, o tym, że kiedyś nasze dziecko będzie mogło wybrać ciekawy zawód. O tym, że być może w szkole pozna swoich przyjaciół, którzy pozostaną nimi na całe życie. Pokazujmy, na przykładzie konkretnych rozwiązań technicznych, zainteresowań dziecka, gdzie przydaje się wiedza z konkretnych przedmiotów. Pytajmy dziecko o to, co je zaciekawiło w szkole, co interesującego się wydarzyło, ale też starajmy się dopytywać o to, co je niepokoi. Zwykle lepiej od razu odpowiednio zareagować na nieprzyjemne sytuacje lub problemy, które dotykają młodego człowieka, bo czasem rosną one w siłę do tego stopnia, że dziecko nie chce chodzić do szkoły. Nie bójmy się rozmawiać o naszych niepokojach z wychowawcą lub dyrektorem – wszyscy są po to, by pomóc.
Uważaj na to, co mówisz, Ty też jesteś nauczycielem…
Błąd, który czasem popełniają rodzice, to negatywne ocenianie szkoły lub nauczyciela przy dziecku, co nie niweluje problemu, za to utwierdza dziecko w przekonaniu, że ta szkoła czy dany pedagog jest „zły”. Jeśli dziecko nie za dobrze radzi sobie z określonym materiałem, warto spróbować samemu, w formie zabawy i ćwiczeń, zaproponować dodatkową naukę. Można też zapytać nauczyciela o inne źródła, które pozwolą lepiej zrozumieć konkretne treści. Ważne, by doceniać każdą aktywność i najdrobniejsze sukcesy. Istotna jest też systematyczność. Dziecko musi nauczyć się, że podobnie jak wszyscy dorośli, ma swoje obowiązki. Jednym z nich jest praca domowa, którą trzeba należycie wykonać, co daje poczucie satysfakcji, ucząc pracowitości i obowiązkowości. Można też skorzystać z publikacji Adele Faber i Elaine Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i w szkole”, która dowodzi, jak ważną rolę pełni dialog. Pamiętajmy, że najlepszym i najbliższym przykładem dla dziecka jest zawsze sam rodzic. Autor: Daniel Buchowiecki – nauczyciel dyplomowany i wychowawca Artykuł na podstawie publikacji: Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i w szkole Przeczytaj również: Co robić, gdy dziecko nie lubi szkoły?
Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco ze wszystkimi treściami na blogu „Temat: Edukacja” >> ZAPISUJĘ SIĘ
