Kradzież w dorosłym życiu to poważne przestępstwo, dlatego nie jest niczym dziwnym, że rodzice uczą swoje dzieci moralnego potępiania takich czynów. Co robić, gdy dziecko kradnie rodzicom pieniądze, mimo przykładów z życia innych osób i szczerych rozmów? Z całą pewnością nie można bagatelizować tego problemu. Mózg dziecka jest wyjątkowo plastyczny i wciąż się kształtuje tak samo, jak cała jego osobowość. Przykłady i nauki, które otrzymujemy w dzieciństwie, wywierają wpływ na nasze późniejsze życie. Dlatego tak ważne jest, by w sytuacji pojawienia się podkradania pieniędzy mądrze rozwiązać ten problem. Kiedy rodzic odkrywa, że z jego portfela znikają banknoty, w pierwszej chwili może pojawić się złość, która jest naturalną reakcją na zawiedzione zaufanie. Nie można jednak pozwolić na to, by przejęła ona kontrolę nad umysłem. Krzyki, kary i podejrzliwa obserwacja dziecka to rzeczy, które mogą katastrofalnie wpłynąć na relację.
Co robić, gdy dziecko kradnie pieniądze rodzicom?
Czy da się w jakiś sposób wyjść z problemu podkradania pieniędzy przez dziecko bez takich drastycznych rozwiązań? Na szczęście tak, chociaż wymaga to wielkiej wyrozumiałości i cierpliwości osoby dorosłej. Chwila wysiłku i zduszenia największej fali złości zaprocentuje jednak w przyszłości. Na początek trzeba poznać motywację dziecka i zrozumieć, czemu uciekło się do kradzieży. Być może potrzebowało na swoje wydatki więcej, niż do tej pory mogło na to przeznaczyć, albo chciało zaimponować znajomym?
Czytaj także: Dowiedz się, co robić, gdy dziecko wagaruje i jak z nim o tym rozmawiać
Czasami motywacje dziecka sięgają głębszych problemów relacyjnych z rodzicami, takich jak: poczucie zaniedbywania, zazdrość o rodzeństwo, chęć zwrócenia na siebie uwagi, czy poważne problemy osobiste, o których młody człowiek bał się powiedzieć wprost. Jedynym rozwiązaniem takiej trudnej sytuacji, które może pomóc wrócić wszystkim uczestnikom zdarzenia do równowagi, jest spokojna i rzeczowa rozmowa. Na początku trzeba ustalić, co było przyczyną kradzieży. Ważne jest również, by w łagodny sposób przekazać dziecku, jak bardzo źle ono postąpiło i jakie mogłyby być konsekwencje jego czynów w przyszłości.
Jak rozmawiać z dzieckiem, które kradnie pieniądze rodzicom?
Żeby sytuacja nie przerosła dziecka, należy przede wszystkim dać mu odczuć, że chociaż postąpiło bardzo niewłaściwie, uczucia do niego nie zmieniły się. Wciąż jest kochane i może zwrócić się do rodziców z każdym swoim problemem. Warto też pamiętać, że taka sytuacja nie oznacza rodzicielskiej i wychowawczej porażki, a każdy człowiek – także ten będący dzieckiem, ma prawo do błędów. Najważniejsze jest to, by potknięcie nie przekreślało dalszej drogi. W przypadku dziecka małego, w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym, konsekwentnie rozmawiajmy o szanowaniu cudzej własności. Możemy porównywać to do jego przywiązania do zabawek czy innych ulubionych rzeczy. Podkreślajmy fakt, że nasze dziecko samo nie byłoby zadowolone, gdyby któryś z kolegów zabierał mu jego rzeczy.
Może Cię zainteresować: Autoagresja u dzieci. Co robić, kiedy dziecko się samookalecza?
Jeśli problem dotyczy nastolatka, sprawa jest trochę trudniejsza. Duże znaczenie tutaj ma nasza relacja z dzieckiem. Jeśli mamy ją zbudowaną na zaufaniu i wspieraliśmy je w podejmowaniu samodzielnych decyzji, mamy lepszą pozycję do podjęcia tak trudnej rozmowy. Jednak nawet w sytuacji, kiedy nasze relacje nie są idealne, taką rozmowę trzeba odbyć.
Rozmowa o kradzieży z dzieckiem: krok po kroku
Konstruktywna i szczera rozmowa może być kluczem do sukcesu. Powinna być pełna empatii, ale także stanowczości. Opisanie faktów Opisz sytuację taką, jaka była. Używaj rzeczowego języka, unikaj emocji. Przykład: Jak wróciłam do domu położyłam na stole 150 złotych. Kiedy wróciłam następnego dnia, na stole było tylko 100 złotych. Ty dziś kupiłeś sobie grę, na którą nie miałeś funduszy. Powiedz o swoich emocjach Nie oskarżaj, powiedz o swoich odczuciach. Przykład: Gdy zobaczyłam, że brakuje na stole pieniędzy, poczułam smutek i złość. Zrobiło mi się przykro, kiedy zrozumiałam, że zabrałeś ze stołu pieniądze. Zadaj pytanie dziecku Możesz zapytać, dlaczego dziecko postąpiło w ten sposób i co myśli na temat tej sytuacji. Wysłuchaj go do końca. Wyznacz granice Powiedz, co było złego w jego zachowaniu. Podkreśl, jakie to miało konsekwencje dla Ciebie oraz zaufania, którym darzysz dziecko. Możesz też wspomnieć o ewentualnych konsekwencjach prawnych takiej sytuacji. Ustalcie wspólnie konsekwencje Postaraj się razem z dzieckiem ustalić konsekwencje tego czynu. Może to być potrącenie danej kwoty z kieszonkowego lub szlaban. Jaki jest cel takiej rozmowy? Celem jest uświadomienie dziecku, że postąpiło źle oraz by rozumiało, że nie straciło Twojej miłości.
Co robić, jeśli przyłapiemy dziecko na kradzieży?
Kradzież może dotyczyć także innych przedmiotów. Ich ofiarą może być także nie tylko rodzic. Co zrobić, jeśli nakryjemy dziecko na kradzieży lub znajdziemy skradziony przedmiot? Rozwiązaniem jest rozmowa. Powinna być przeprowadzona w spokojny sposób. Jakie wyciągnąć konsekwencje? Można dziecko poprosić, by zwróciło skradziony przedmiot lub zwróciło pokrzywdzonej osobie pieniądze. Można zaproponować, że odbędzie się to w towarzystwie rodzica, jeśli miałoby to ułatwić dziecku tę sytuację.
Co robić jeśli rozmowy nie skutkują?
Rozwiązaniem może być przemyślana kara. Może to być forma szlabanu lub ograniczenia na jakiś czas kieszonkowego. Jednak nawet w takiej sytuacji dziecko musi rozumieć, dlaczego jest pociągane do odpowiedzialności. Bez rozmowy się nie obejdzie. Jeśli rozmowy i przemyślane kary nie skutkują, warto skonsultować sprawę z psychologiem. Tutaj dobrym miejscem może być poradnia psychologiczno-pedagogiczna, do której można się zgłosić także z dzieckiem.
Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco ze wszystkimi treściami na blogu „Temat: Edukacja” >> ZAPISUJĘ SIĘ
