Czasami bywa tak, że w życiu musimy zmierzyć się z niełatwą diagnozą. Jeśli nie dotyczy ona nas samych, może dotyczyć naszego dziecka. To nierzadko sprawia, że jeszcze trudniej jest nam ją zaakceptować. Co jednak w sytuacji, kiedy rodzic nie chce diagnozować swojej pociechy, a pedagodzy, którzy się z danym maluchem stykają w codziennej pracy, podejrzewają u niego niepełnosprawność lub inne zaburzenia? Czy w takim wypadku opiekun ma prawo odmówić? Czy wizyta w poradni psychologiczno-pedagogicznej jest obligatoryjna oraz w czym może pomóc?
Wizyta w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Czy nauczyciel może do niej zmusić?
Nauczyciele alarmują, że nawet 30 procent dzieci w każdej klasie ma jakieś zaburzenia. Często mają one naturę emocjonalną, wychowawczą lub rozwojową i wymagają udzielenia młodym ludziom wsparcia przez pedagoga lub psychologa. Tymczasem, jeżeli rodzice nie współpracują i nie chcą iść z dzieckiem do poradni, szkoła nie może ich do tego zmusić.
Czy nauczyciel może zmusić do wizyty w poradni psychologiczno-pedagogicznej?
Chociaż szkoła zawsze może skierować dziecko do poradni psychologiczno-pedagogicznej, jeśli zauważy jakieś nieprawidłowości, to nie od niej zależy, czy dany uczeń faktycznie do niej trafi. Takie skierowanie nie oznacza bowiem, że rodzic jest zmuszony udać się z dzieckiem w to miejsce. Pedagodzy mogą co najwyżej podjąć odpowiednią współpracę z rodzicami. Poinformować ich, dlaczego podejrzewają u danego dziecka problemy oraz wskazać korzyści płynące z pomocy specjalistów. Nie ma jednak możliwości przymusowego wysłania dziecka na diagnostykę. Ostateczną decyzję, nawet w przypadku bardzo klarownych sugestii pracowników placówki edukacyjnej, zawsze podejmują rodzice.
Czytaj także: Jak weryfikować źródła informacji, po które sięga dziecko?
W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia dziecka może interweniować sąd rodzinny
Przepisy przewidziały jednak scenariusz także na sytuację, w której dobro dziecka jest w jakiś sposób zagrożone, a jego prawni opiekunowie nie dostrzegają lub nie chcą dostrzec problemu. Jeśli rodzic stanowczo odmawia diagnozowania dziecka, a pedagodzy są przekonani, że w tej sytuacji dzieje mu się krzywda, mogą tę sprawę skierować do sądu rodzinnego poprzez wysłanie odpowiedniego zawiadomienia. To jednak zdarzać się powinno wyłącznie w sytuacji, w której istnieje podejrzenie co do sposobu wykonywania przez rodziców władzy rodzicielskiej. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka. A także do wychowania go z poszanowaniem jego godności i praw.
Inni czytali: Dlaczego dziecko nie okazuje emocji? Może brać przykład z dorosłych
Dlaczego nauczyciel zleca diagnozę ucznia?
Pedagodzy z racji wykonywanego przez siebie zawodu i ciągłego kontaktu z wieloma dziećmi, często szybciej dostrzegają rzeczy. Takie, które reszta społeczeństwa zauważy dopiero później. Dlatego w każdych trudnościach dziecka szkoła powinna być pierwszym miejscem, w którym zarówno ono, jak i jego rodzice otrzymają stosowną pomoc i wsparcie. Kiedy więc nauczyciele zaobserwują niepokojące symptomy u swojego ucznia, muszą pokierować własnymi działaniami. Powinni zrobić to tak, by w możliwie największym stopniu udzielić dziecku wsparcia i służyć radą jego rodzicom, którzy przez wzgląd na więzi emocjonalne mogą mieć większe trudności w podejmowaniu odpowiednich decyzji. Tylko współpraca i wzajemna pomoc jest w tym przypadku dobrym rozwiązaniem, który przyniesie korzyści naszym najmłodszym podopiecznym.
Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco ze wszystkimi treściami na blogu „Temat: Edukacja” >> ZAPISUJĘ SIĘ
