W życiu dorosłym każda „inność” może być kluczem do sukcesu i sposobem na znalezienie swojej niepowtarzalnej drogi. Jednak w dzieciństwie odstępstwa od norm grupy mogą być wielkim wyzwaniem, szczególnie gdy rówieśnicy zamiast być pomocni, są trudni. W polskiej szkole najwięcej jest uczniów z rodzin, w których oboje rodzice są Polakami. Każde odstępstwo w tym zakresie może wzbudzać nie tylko zainteresowanie, ale także prowadzić do sporów czy konfliktów.
Czym jest binacjonalizm?
Coraz częściej zdarza się, że rodziny są tworzone przez osoby różnych narodowości. W przypadku, kiedy jeden rodzic jest Polakiem, a drugi ma zagraniczne pochodzenie, potomkowie są dziećmi binacjonalnymi, czyli dwunarodowymi.
Zobacz także: Zapoznaj uczniów z kulturą ukraińską
Jak takie dzieci funkcjonują w środowisku polskiej szkoły? W naszym kraju szybko rośnie liczba małżeństw i związków partnerskich dwunarodowych. Dlatego wkrótce dzieci z takich rodzin przestaną być przez rówieśników postrzegane jako „egzotyczne”. Na razie jednak wciąż budzą zaciekawienie, któremu dzieci mogą dawać upust w różny sposób. Chociaż w dobie Internetu, otwartych granic i szybkich podróży coraz więcej rodzin jest dwunarodowych, to dalej grupa ta nie jest obszernie zbadana. Miejmy nadzieję, że będzie się to zmieniać, na razie zaś musimy bazować na obserwacjach i pierwszych wnioskach badaczy.
Wielokulturowe doświadczenia
Dzieci binacjonalne bardzo często mają bogate doświadczenia wielokulturowe, które mogą procentować w ich przypadku „mądrością życiową”. Biegłe posługiwanie się więcej niż jednym językiem może być bardzo pożyteczne w przyszłości. Także znajomość innych zwyczajów i kultur oraz oswojenie z międzynarodowymi podróżami mogą być bardzo przydatne. Wśród rówieśników mogą one budzić podziw, ale czasem też niezdrową zazdrość. Warto więc być czujnym, jako rodzic lub nauczyciel. Mieć baczenie na relacje między dziećmi w klasie, a w razie konieczności reagować.
Polecamy publikacje Domek z bajki. Czytanki i Gwiazdka z nieba. Czytanki
W Polsce wciąż zdarzają się epizody nietolerancji, dyskryminacji, mowy nienawiści bądź rasizmu. Nie są od nich wolne miejskie ulice, jak i szkolne korytarze. Takich problemów, w szczególności mogą doświadczać uczniowie, którzy z uwagi na pochodzenie, znacznie różnią się wyglądem od swoich kolegów i koleżanek z klasy. W takim przypadku warto uświadamiać dzieci na temat szkodliwości stereotypów i uprzedzeń, które nie znajdują wytłumaczenia w stanie faktycznym.
Rówieśnicza wrogość
Rówieśnicza wrogość może się przytrafić także wtedy, gdy dziecko dwunarodowe posiada obcobrzmiące i trudne dla innych dzieci do wymówienia imię czy nazwisko. Warto oswoić uczniów z tym, że „obce” nie znaczy „dziwne”. Tym bardziej nie znaczy „gorsze” i wytłumaczyć, że ich imiona w znakomitej większości również pochodzą od słów zaczerpniętych z innego języka, bądź słów bardzo starych i zapomnianych.
Może Cię zainteresować: Jak wielokulturowość w szkole wpływa na edukację dziecka?
By uniknąć problemów, nieporozumień czy niedopowiedzeń, nauczyciele powinni mieć częsty kontakt z rodzicami dziecka binacjonalnego. Jeśli istnieje bariera językowa, wówczas to rodzic pochodzący z Polski powinien wziąć na siebie rozmowy ze szkołą. Czuwając nad dzieckiem, nie dopuści się do sytuacji, w której cierpi ono z powodu niegroźnych różnic. Wiedząc, czym jest binacjonalizm, łatwiej Ci będzie wpajać uczniom wartości oparte na tolerancji i otwartości.
Przeczytaj: Jak pracować z uczniem z ADHD?
Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco ze wszystkimi treściami na blogu „Temat: Edukacja” >> ZAPISUJĘ SIĘ
